Coronavirus است مجبور اجتماعی فاصله اما ما در حال حاضر انجام شده است که برای سال

فقط روز دیگر رفتم و مشاهده مردم mingling یکهو.

من به تماشای یک جمعیت از گردشگران در جلوخان از آنچه که من هنوز تماس مان چینی جای خود را به عنوان آنها همیشه انجام می شود به مقدار-لمس سیمان handprints از ستاره.

من به تماشای خریداران جمعیت در اطراف جداول و سفید براق اپل و مک بوک بر روی صفحه نمایش در فروشگاه اپل در بیشه. من به تماشای خانواده های فشار در کنار خانواده های دیگر به تحسین, هوای آزاد, بازار, رقص, چشمه.

بازار نیست دقیقا رقص اما من دیدم تنها عجیب و غریب ، من متوجه نشدم هر کسی را آشکار تلاش برای ایستادن شش فوت دور از هر کس دیگری. اگر اجتماعی فاصله اتفاق می افتد, آن را بیش از حد ظریف برای من.

خورشید بود. باران در حال سقوط. زندگی در زمان coronavirus من فکر نمی به نظر می رسد که تغییر عادات ما بسیار است.

هنوز هم به من ایستاده بود و فقط به سمت مصرف این صحنه در من احساس شدید موج از دست دادن و نوستالژی. بعدها وقتی که من در خانه خود من است که من به طور کامل شروع به درک چرا.

در ابتدا من فکر کردم من عزاداری اجرا جدایی از یکدیگر است که ما فقط در مورد شروع به تجربه. سپس متوجه شدم که من در عزاداری هم در حال حاضر در راه — از مدتها پیش قبل از آمازون قبل از Netflix قبل از Postmates. قبل از غول های صفحه تخت صفحه اصلی تلویزیون با صدای فراگیر قبل از واقعیت مجازی است.

ما در میان یک بیماری همه گیر. مردم به طور ناگهانی در حال سقوط بیمار است. آنها در حال مرگ هستند. ما باید تمرین های اجتماعی فاصله در حال حاضر — برای سلامتی خود ما برای حفاظت از سلامت دیگران و به مبارزه برای حفظ این کروناویروس در چک.

اما ما شده است و فاصله خودمان را از یکدیگر بیشتر و بیشتر برای سال ؟ نیست که از هم جدا شدن بیشتر و بیشتر ما هنجار ؟

من می خواهم شروع به فکر کردن در مورد چگونه در کالیفرنیا ما استفاده می شود به بحران های ساخت ما را هم از هم جدا نمی آیند. در آوار در خاکستر ما استفاده می شود برای عبور از ما اموال خود را از خطوط و محدوده آسایش و رسیدن به هر کسی در همه کسانی که به کمک نیاز دارد.

اما پس از آن متوجه شدم که بخشی از آنچه قابل توجه در دوران مدرن ما زلزله و آتش سوزی و رانش زمین است که بسیاری از بار وقتی که همسایه بودند که غریبه دیدار با یکدیگر در extremis که در فاجعه جوامع به طور ناگهانی به زندگی بهار و یکی شدن.

چرا که در عصر مدرن در شرایط عادی بسیاری از ما به طور فزاینده ای به نگه داشتن به خودمان. پس از همه, آن را تبدیل به بسیار آسان و راحت است.

چرا رفتن به یک رستوران هنگامی که شما می توانید دقیقا آنچه شما را دستور داده اند در آنجا تحویل به شما در راحتی از خانه خود را ؟ چرا رفتن به تئاتر زمانی که شما می توانید به تماشای یک فیلم که عملا فقط بیا در تلویزیون است ؟

چرا به دیدن یک دوست و زمانی که شما می توانید Facetime و متن ؟ چرا رفتن به فروشگاه و دیدن مردم — به جز وحشت همه گیر خرید — هنگامی که شما آمازون و Instacart? به همین دلیل کار در یک دفتر با دیگران زمانی که شما می توانید کار خود را در خود را در لباس خواب خود را ؟

روز بعد از من رفت و در جستجو از جمعیت باران وارد اینجا در لس آنجلس — به معنای واقعی کلمه و ظاهرا.

جنوب کالیفرنیا بزرگ شد خاکستری و مرطوب است. Coronavirus بسته در.

اتفاقاتی که در قرعه کشی جمعیت آغاز می شود راست و چپ. بنابراین مقدار زیادی از دور cozier صمیمی تر کرده است. کنسرت, کنفرانس, جشنواره, مسابقات, کلاس, کلیسا, خدمات تجمعات انتخاباتی — همه nixed به تعویق افتاد و یا آماده سازی برای تبدیل شدن به آنلاین تنها.

همه چیز را در یک فلش دیکته ضرورت است. فاصله اجتماعی دیگر نظری انزوا دیگر اختیاری است.

من نوشته ام قبل از اینکه در مورد نگرانی های من در مورد مدرن و روز جهان است که در آن بیشتر و بیشتر مردم جدا شده و تنها کار در مشاغل بدون, دفاتر رفتن کل روز بدون انسان واقعی تماس بگیرید. در حال حاضر همه ما در آن قایق.

من امیدوار اجرا جدایی این ترفند را انجام دهد و آهسته پایین جامعه گسترش coronavirus. من حاضر به انجام هر کاری برای کمک به که اتفاق می افتد. من فکر می کنم همه ما باید همه در به انجام این کار است.

هنوز هم بسیاری از چیزهایی که من اغلب تصمیم به انجام بلافاصله احساس های مختلف و محدودیت زمانی که آنها دیگر با انتخاب.

همه ما نداشتی — صفحه نمایش ما و برنامه های ما ما خرید آنلاین تحویل ما خدمات می توانید با ما خیلی coziness و راحتی زمانی که ما احساس, overstimulated, و فرسوده و نیاز به عقب نشینی از جهان خارج است.

اما این یک چیز به کار از خانه از آنجا که شما احساس می کنید آن را و شما می توانید. آن دیگری گفته شود که شما نمی توانید به صرف روز خود را با همکاران در دفتر. این یک چیز را به جریان فیلم با انتخاب و یا را انتخاب کنید برای تماشای یک بازی بسکتبال در تلویزیون. آن دیگری گفته شود که شما باید به یک فیلم و تئاتر است که شما نمی توانید به یک بازی بسکتبال است که کنسرت باید لغو شده است.

این یک چیز به نظم در مواد غذایی به دلیل شما می خواهید برای قرار دادن بر روی لباس های راحت و حلقه بر روی نیمکت. آن یک چیز دیگر به یک توجه داشته باشید از یکی از برنامه های تحویل گفت: شما هم اکنون می توانید درخواست و نه حتی خود را تحویل فرد اما به سفارش خود را در سمت چپ درب جلو.

این یک چیز را به می دانم که شما می توانید بزرگ جهان در هر زمان هنگامی که شما خسته از کوچ و از پیام کوتاه.

در حال حاضر البته فقط چند روز در, من می خواهم چیزی بیش از به بیرون رفتن برای غذا خوردن با دوستان به آغوش همسایه برای نگه داشتن یک دست.

من امیدوار هستم که ما را به طرف دیگر از این بدون در مقیاس فاجعه است. وجود دارد هیچ راهی برای دانستن اینکه در عین حال اگر ما خواهد شد.

اما اگر ما فراموش, من امیدوار هستم که تجربه اجتماعی فاصله به ما می دهد مکث می کند و ما را متوجه چقدر ما از دست رفته شرکت نه تنها این شرکت از کسانی که ما می دانیم و عشق است اما از غریبه ها.

ما در دنیایی زندگی می کنند که می تواند ترسناک جهان که در آن مردم آتش به جمعیت که در آن بازارهای سهام سقوط که در آن فاصله بین haves and the have-nots نگه می دارد در حال رشد همراه با خشم و تقسیم. اما من امیدوار هستم که اگر ما از طریق دریافت می کنیم و اجازه ندهید که ترس را بیش از که ما هم دوباره در درک کامل از چقدر خوب است که می تواند احساس.

فقط روز دیگر من به تماشای مردم mingling یکهو. من امیدوارم که من را وادار به انجام این کار دوباره قبل از اینکه طولانی است.