چگونه به لباس برای صرفه جویی در زندگی خود را: L. A. Times عکاسان خبری را در یک کل جدید خطر

در اینجا یک تصویر از من در سن دیگو بیمارستان chronicling یک بیمار دوره نقاهت بعد از COVID-19. به عنوان عکاسان خبری ما اغلب در حرکت پوشش اخبار در سراسر جهان – خارجی درگیری های انسان دوستانه بحران توده مهاجرت و مسائل اجتماعی – قرار داده است که خوانندگان ما در خط مقدم مبارزه و صمیمیت.

ما همیشه به دنبال بیرون به عنوان یک, انتشار, اما این بیماری همه گیر است طرح میتوانست تمام است که از جمله راه جهان زندگی می کند. مسافرت هوایی در حال حاضر می آید با یک خطر اقتصاد جهانی در حال فرو ریختن و هر کس مجبور است برای منزوی کردن و فاصله خود را از همه چیز و همه کس می دانند. این باعث شده که ما به یک دوره از خود بازتاب و ما در حال حاضر به نگاه به سمت داخل نسبت به جوامع محلی ما برای پوشش -- به دلیل آن را در حال حاضر یک ماده ایمنی عمومی.

به عنوان کار عکاسان ما ندارد و بسیاری از انتخاب است. ما شغل محوری ما را در این زمینه اغلب در راه آسیب است اما ضروری است برای ما که چشم و گوش برای خوانندگان ما و جامعه ما همانطور که ما حرکت به این بحران است.

من شده اند با پوشش coronavirus همه گیر برای بیش از یک ماه در حال حاضر از مستند ویروس' اثر بر ملت ناواهو در روستایی در ایالت آریزونا به خود من در محله ای در کالیفرنیای جنوبی است.

در این روز مارس 8, من پوشیدن یک N95 ماسک و دستکش دستکش در حالی که ایستاده در سراسر خیابان با کانن 200-400mm لنز. مأموریت من این است که به سند تخلیه بیش از 80 نفر در یک خانه سالمندان در کنار رودخانه پس از 34 آزمایش مثبت برای COVID-19 و کارکنان پرستاری متوقف شد تا برای کار.

تمام بيماران در حال نقل مکان به دیگر امکانات. قبل از انتقال عکس از لپ تاپ من در ماشین من دور از دستکش پاک کردن دوربین دنده با دستمال مرطوب ضد عفونی کننده اسپری کفش من با مواد ضد عفونی کننده ها حذف من N95 و محل آن را بر من تیره و پاک دست من با ضد عفونی کننده.

من این مراحل را تکرار پس از تیراندازی در هر زمان. وقتی که من به خانه در پایان روز تمام لباس های من رفتن به یک کیسه پلاستیکی و به لباس های شسته شده. من کفش اقامت در خارج. و سپس من ، این اقدامات احتیاطی لازم را تمام عکاسان خبری در حال گرفتن به ایمن ماندن.

این یک selfie که من آماده برای پوشش انتساب داخل یک بیمارستان محلی با کروناویروس بیماران.

من روشن به کشیدن موهای من برگشت و پوشش آن. من چند مرحله فرایند تمیز کردن است که شامل یک نوار از آب و صابون. من یک داوطلب سپاه صلح و من همیشه یک نوار شماره گیری صابون با من.

من خارج از شهر در انتساب زمانی که coronavirus داستان را شکست. من دستکش یک بار از صابون و یک دماسنج زیرا من می دانستم که آن زمان من در خانه دماسنج خواهد بود برای پیدا کردن.

من به عنوان شروع من 27 سال به عنوان یک عضو از لس آنجلس تایمز عکس کارمندان من خودم کار بی سابقه ای در زمان و شرایط است. اما عکاسی کالیفرنیای جنوبی پویا اخبار صحنه نیاز دارد که من زنده توسط طلایه دار شعار: آماده می شود.

پوشش عمده اخبار حوادث مانند آتش سوزی و سیل اعتراضات و صحنه های جرم و جنایت نگه داشته است ما در انگشتان ما و به ما آموخت که همیشه آماده برای فقط در مورد هر چیزی. ما نگه داشتن محافظ دنده در اتومبیل های ما در همه زمان ها. این بیماری همه گیر کوروناویروس اضافه کرده است مقدار زیادی از خطر است. یک لغزش در روزمره ما می تواند به اثبات مرگبار به خودمان خانواده های ما و یا دیگران است.

رویکرد من این است که به هر چیزی دست نزنید من لازم نیست به. من پوشیدن دستکش و ماسک و کلاه و عینک آفتابی و حفظ فاصله از مردم است. من بیشتر استفاده از لنزهای طولانی است که کمک می کند قرار می دهد فاصله بین من و افراد. من به طور مداوم شستن دستها با آب و صابون و استفاده از ضد عفونی کننده, پاک کردن پایین دوربین و تجهیزات و ماشین و تغییر از لباس های من در گاراژ.

خانواده ما یک توله سگ جدید است که شادی مطلق در طول این زمان دشوار است. برای دفع افسردگی من پیاده روی و دوچرخه سواری با همسر و توله سگ, اویختن با من تا آنجا که آنها اجازه می دهد گوش دادن به موسیقی, دعا زیادی و تکیه بر ایمان به خدا را از این طریق دریافت کنید.

من خدا را شکر به همه ما افراد برای گرفتن زمان به خود بگویید داستان مهم است و به همه پاسخ اول; مواد غذایی, مواد غذایی, خدمات کارگران و دیگر حیاتی/کارگران ضروری است که به همه ما کمک کند برای زنده ماندن.

یک پرتره شلیک در یک روز بارانی روز در سانتا کلاریتا در خانه, ریخته گری, مدیر شارون Lieblein. او به من گفت که او یاد گرفته است به پخت خود او نان در طول اقامت در خانه سفارش دهید. اجازه می دهد برای اجتماعی فاصله به نگه داشتن ما هر دو سالم ما شلیک در خارج از منزل در ایوان تحت پوشش که به این جایزه اضافه شده از نگه داشتن شارون خشک!

بیش از 30 سال گذشته من تحت پوشش طبیعی و فجایع انسانی از جمله طوفان کاترینا و زلزله هائیتی و عراق و جنگ افغانستان اما COVID-19 همه گیر است و حتی در مقیاس بزرگتر تاثیر قرار میلیون ها نفر از مردم است.

تمرکز من این است که در پوشش روستایی کالیفرنیا و چگونه coronavirus اتحادش را تغییر در زندگی کمتر-مکان های پر جمعیت مانند مادرا, ابراز پیروزی از اکتشاف و هلال احمر شهرستان.

من هم علاقه مند به طبیعت و چگونگی خاموش کردن اتحادش را تغییر تعادل میان انسان و جهان طبیعی است. Coronavirus باعث شده است که بسیار زیاد و رنج انسان اما امیدوارم درس های آموخته شده را تغییر شکل اولویت های ما همانطور که ما حرکت رو به جلو است.

در حالی که بسیاری از مردم در حال سوار کردن coronavirus بیماری همه گیر در خانه بسیاری از باید بیرون بروید و کار. من در آن گروه.

به عنوان عکاسان خبری ما اغلب نیاز به نزدیک شدن به مردم به ضبط تصاویر. برای ایمنی خود و ما در طول بحران ما تغییر راه ما راه ما ایجاد تصاویر و ارتباط برقرار کردن با مردم است.

مستند زندگی با کروناویروس به معنی پستال افراد از پشت یک ماسک در فاصله و گرفتن عکس با لنزهای دیگر. به این معنی آمدن به خانه و ضد عفونی هر چیزی که ممکن است در تماس با این ویروس در لباس ما و یا بر ما تجهیزات.

سردبیران ما به ما بگویید که اغلب ما می تواند به کاهش پوشش چیزی است که اگر ما نمی خواهیم اما این کار ما وجود داشته باشد برای خوانندگان ما و من متعهد به انجام.

Coronavirus همه گیر است و مطمئنا تحت تاثیر من در زندگی کاری. هر روز صبح من را برای کار ترک با امید و دعا به قرارداد ویروس. من "عادی" صبح مورد استفاده شامل تضمین این که من دوربین مشغول به کار بودند و باتری متهم شدند. جدید من عادی است افزود وظیفه تایید که من مناسب تجهیزات حفاظتی مانند ماسک صورت مطابق با اصول بهداشتی دستمال و دستکش.

امروز صبح من عکس یک درایو-از طریق coronavirus تست سایت در نوک پیکان مرکز پزشکی منطقه ای در کلتن. مطیع دستورالعمل های ایمنی من عینک ماسک صورت و در آنجا ماند و در فاصله به کاهش قرار گرفتن در معرض من و اذعان حفظ حریم خصوصی بیمار. به عنوان نمونه برای عکاسی من در طول همه گیر من استفاده از یک لنز بلند.

پس از اتمام مأموریت من من استفاده می شود مطابق با اصول بهداشتی دستمال مرطوب برای تمیز کردن دوربین های تلفن همراه و بخشهایی از ماشین من. در حالی که این ثابت شده است که منحصر به فرد و نگران کننده تجربه برای همه, من خوشحالم که من این فرصت را به ادامه به تصرف خود در زمان واقعی از طریق لنز دوربین من.

این است که من در پوشش یک مراسم تشییع جنازه برای درگذشت مردی که از COVID-19. خدمات برگزار شد و در داخل خانه برای یک گروه کوچک از 10 نفر است. من احساس نیاز به پوشیدن من-وظیفه سنگین تر از ماسک پس از مشاوره با عکاسان همکار من در زمان. آنها پیشنهاد آن را نگه دارید من امن در محیط محصور شده است.

داستان در مورد یک خانواده در برخورد با بدی دست دادن یک دوست به رمان coronavirus و چه محدودیت ها و اقدامات ایمنی آنها را در حالی که عزادار از دست دادن آنها. این یک داستان مهم برای خوانندگان ما بگویید دلیل آن انسانی همه گیر و قرار دادن چهره بر روی اعداد است که همه ما از شنیدن شده است که هر روز با افزایش نظم.

من پیدا کردن که بسیاری از تصاویر در حال سوخت خشم. من احساس می کنم دولت ما قرار داده است ما در این موقعیت و در حال حاضر آنها در حال تلاش برای مهار آن است. در ضمن مردم می ترسند. و در حال مرگ. من انجام آنچه که من می تواند مطابق با اصول بهداشتی توسط خودم هر وقت من بیرون رفتن در ماموریت و بازگشت به ماشین من (که خسته است) اما من می دانم که به طور مداوم در حال خارج, من در نهایت تبدیل شدن به بیمار یا در معرض. من نگران انتقال ویروس به افراد دیگر حتی اگر من در نظر گرفتن اقدامات احتیاطی مناسب.

ساناز پنا جنوبی L. A. پدر و مادر و رئيس جمهور از سازمان های غیر انتفاعی ناشنوا Latinos y Familias ارائه این تصویر از من عکاسی پسر عزیزم در خانه خود را.

این داستان در مورد چگونه خانواده ها داشتن برای مقابله با ناکافی منابع خود را ویژه نیازهای کودکان در خانه از مدرسه در طول شیوع کروناویروس. من عکس ایستاده از درب خانه خود را با یک ماسک و با کفش من حذف شده است.

من احساس آن برای من مهم نیست برای رفتن به خانه خود را به دلیل عزیزم ضعف سيستم ايمنی است. ما به عنوان عکاسان نیاز به اطمینان حاصل شود ما نیست با قرار دادن مردم در معرض خطر بیشتری زمانی که آنها بخشی از پوشش ما.

من ایستاده با اعضای عشق من همسایه بنیاد پس از مستند تلاش خود را برای غذا دادن به بی خانمان در شهر لس آنجلس را skid row در طول رمان coronavirus بیماری همه گیر.

وجود دارد بسیاری از تلاش های قهرمانانه اتفاق می افتد در این متزلزل بار و خوشحال بودم که به عکس عشق من همسایه بنیاد کمک به این جمعیت آسیب پذیر. در یک لحظه زمانی که جامعه اهمیت بیش از همیشه این روح شجاع کاملا نشان از شجاعت و تعهد ما نگران شهروندان است.

کارکنان ما از عکاسان است در این زمینه هر روز عکاسی coronavirus همه گیر و تاثیر آن در لس آنجلس کالیفرنیا و جهان است. اما در خارج از خانه در یک زمان اجتماعی فاصله و انزوا می تواند چالش برای ما.

برای من که شامل نگه داشتن خودم امن زمانی که من بازگشت به خانه از تکالیف. با استفاده از طبقه بندی مطابق با اصول بهداشتی دستمال مرطوب من پاک من دوربین من کلید های من, کوله پشتی, کیف پول من و داخل ماشین را به مطمئن شوید که همه چیز را که در معرض شده است و یا رفتار خارج شده و مقادیر است.

من همچنین پاک کردن کفش من با یک حوله و یک رقیق محلول سفید کننده, و من آنها را به طور جداگانه از کفش های دیگر. در ورود به خانه من بلافاصله حذف ژاکت من و محل آن را در یک جداگانه کیسه لباس برای لباس هایی که استفاده شده است در خارج که روز و بلافاصله پس از رفتن به حمام و سپس پرت کردن لباس به شستشو. هر دستگیره و سطح من لمس در راه به خانه خواهد رفت پایین و مقادیر با الکل حل شده است.

زمانی که من در انتساب برخی از موارد که من با خود من علاوه بر دوربین یک سری 6000 تنفسی با N100 فیلتر N95 ماسک ، دستکش و دستکش و عینک ایمنی و البته کاغذ توالت. شما هیچ وقت نمی دانید زمانی که شما به آن نیاز دارید. چیزهای که طلا است. شما می توانید از داد و ستد با آن است.

رویکرد من به تکالیف اتحادش را تغییر به دلیل بیماری همه گیر کوروناویروس. من حتی قبل از ترک آپارتمان من هر روز صبح من با توجه به در تجهیزات حفاظت شخصی. من شروع روز من درخواست خودم "من چگونه می توانم با خیال راحت حرکت از آپارتمان من به من از من به من مأموریت و بازگشت به خانه با خیال راحت؟"

به طور معمول در تکالیف من تمایل به صرف مقدار زیادی از زمان فقط در حال انتظار برای لحظه به آشکار شدن. این تمرین مشترک تا حدودی تغییر کرده است برای من. من همکار همکار بار عکاس فرانسین Orr, به تازگی به اشتراک گذاشته شده با من یک نکته. او گفت که او سرود برای تکالیف طول تاج است که در خارج و امن است. من در حال حاضر تکرار این شعار چندین بار در طول روز من.

من احساس می کنم که وظیفه محافظت از بهداشت و سلامت مردم که داستان من گفتن.

من و L. A. Times هنر و فرهنگ نویسنده کارولینای میراندا. ما را در بررسی با پنج L. A. هنرمندان (از راه دور) برای ضبط از راه های که در آن آنها باید همچنان به کار در یک مجموعه ای از پرتره. پوشیدن دستکش و ماسک های من گیر کرده به یک بارق روی یک پایه حرکت آن را به موقعیت و سپس درخواست موضوع به گام در.

پس از هر شلیک من پاک کردن تمام تجهیزات را با الکل پاک کن و سلب کردن در گاراژ قبل از رفتن مستقیم به دوش!

من بوده ام به دنبال تصاویر که منعکس کننده پیچیدگی زندگی در زمان COVID-19. یکی از این تصویر نشان داد, نوجوانان نقاب و دستکش, بازی بسکتبال در یک پارک عمومی است که بسته شده بود نزدیک به یک هفته است. آنها قفل شده بودند بازو در بازو در دادگاه, کشتی برای توپ است. من فکر کردم این باید زنگ مردم را به دیدن چنین بی توجهی و عدم درک واقعی از ویروس و آن تلخ طبیعت است. ظاهرا شهر در زمان اطلاع و قطع سبد' شبکه روز عکس منتشر شد.

من در حال حاضر نیاز به پوشیدن یک ماسک در کار است که من به طور کامل با OK کردن در حالی که کارگردانی "L. A. Times امروز" نشان می دهد در طیف اخبار 1. اما من فکر نمی کنم این ماسک (یا هر ماسک, که برای ماده) طراحی شده بودند برای مردم با پوشیدن عینک. چرا که با هر نفس من را foggier من بینایی می شود.

من عکس یک داستان در مورد بی خانمان و ساکنان مرکز شهر L. A. را skid row دریافت وعده های غذایی و ماسک. بعد از آن من رفتم از طریق مراحل ضد عفونی کردن دوربین دنده و خودم از جمله پایین کفش من, و سپس شروع به ویرایش و انتقال تصاویر از لپ تاپ من در ماشین من.

بزرگترین چالش در این زمان است که تلاش برای حفظ فاصله اجتماعی. نه هر کس می پوشد ماسک یا درک نیاز به نگه داشتن برخی از راه دور.